Van oude bomen en een nieuwe tijd!
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
08 April 2016 | Verenigde Staten, Holbrook
Vrijdag 9 april 2016 Gallup-Holbrook
Het water hoefde er de afgelopen nacht niet af, want het was bewolkt en dat zorgt ervoor dat de temperatuur niet zo ver daalt. We deden het vanmorgen heel rustig aan. Zo rustig zelfs, dat Riet zich tijd gunde op pannenkoeken te bakken. Ja, het moesten pannenkoeken worden maar het waren eigenlijk van die dikke pancakes. Maar ze smaakten wel lekker, al kon je ze vanwege hun dikte niet oprollen.
Via de WattsApp hoorden we een vraag van Joep: Opa, heb je al beren gezien? Nou Joep, nog niet, maar ergens hoog in de bergen liep er wel een hele troep geiten zomaar midden op de weg. We moesten heel goed uitkijken, anders hadden we er zomaar een paar onder de auto gehad.
Het was vandaag een dag met regen en zon. En niet al te warm. Op het ontbijt-tv zagen we dat ze in deze omgeving al 66 dagen geen druppel regen hebben gehad. Daar is vandaag verandering in gekomen. Er waren een aantal fikse buien te noteren en omdat de weg die we reden behoorlijk vlak was konden we op grote afstand enkele forse buien zich zien ontwikkelen. Later kregen we er zelf ook mee te maken. Ook de komende dagen wordt er nogal wat regen voorspeld!
Het is overigens wel leuk om die Amerikaanse ontbijt-tv-programma’s mee te maken. Veel programma’s over gezondheidszorg en nog meer reclame voor de meest uiteenlopende geneesmiddelen, waarbij dan altijd wel weer verwezen wordt naar de huisarts voor als het niet goed zou gaan. Ook het duel Clinton-Trump is regelmatig aan de orde. Het valt wel op dat de tv-zenders over het algemeen niet veel op hebben met Trump. Toen ik de afgelopen met iemand bij een benzinestation hierover aan de praat kwam zei ik hem: When it comes to voting, be wise!! Hij begreep de hint onmiddellijk en gaf enorm af op die in zijn ogen idiote Trump.
De route die we vandaag reden was een kopie van die van 2 april 2016, en ook de campings waar we verbleven waren hetzelfde. En ik hoop dat de lezers het mij niet kwalijk nemen dat ik af en toe Control-C en Control-V-toets gebruik. Dat scheelt weer heel wat typewerk (Riet is al in bed gekropen en ligt al op mij te wachten!!)
Ons einddoel vandaag was Holbrook in Arizona, de staat met de vele nationale parken en heel veel natuurschoon. Eén van die parken bezochten we vandaag, namelijk het Petrified Forest. En voor iedereen die ooit nog eens hier in de buurt komt een tip: ga hier absoluut naar toe, het is zo indrukwekkend, zo fantastisch mooi, je kunt je het bijna niet voorstellen. De foto’s die ik (in overvloed) maakte kunnen de pracht van deze omgeving maar met mate uitdrukken. We reden het park aan de Noordkant via de I40 binnen en bezochten eerst het bezoekerscentrum waar we een interessante film over de geschiedenis van het park bekeken. Daarna bekeken we het park op ons gemak over een weg van plm.45 km en kwamen er aan de zuidkant weer uit. Via de 180 reden we daarna naar Holbrook, waar we om plm. half vijf aankwamen en waar we op de plaatselijke KOA-camping een plaatsje vonden.
Toen we ons even later geïnstalleerd hadden kwamen we erachter dat het helemaal geen half vijf was, maar dat het pas half vier was. Hadden we dezelfde problemen vier jaren geleden al eens niet eerder meegemaakt? Ja inderdaad! Ik schreef toen een dagverslag met als titel: Wat is tijd? Wat ik daar geschreven had waren we nu weer helemaal vergeten! Arizona ligt in dezelfde tijdzone als New Mexico waar we vandaan kwamen. Alleen: in Arizona doen ze niet mee aan de zomertijd!! Dus hebben we het horloge maar weer een uur teruggedraaid. Dus vanaf nu is het tijdsverschil met Nederland negen uur.
We probeerden Gary in Cottonwood nog weer te bellen, maar weer geen gehoor. Riet belde daarna tante Gradie die bijna van haar stoel viel van verbazing toen ze hoorde dat wij in Arizona zaten. Van haar kregen we een ander telefoonnummer van Gary, dat overigens ook geen gehoor gaf. We vroegen ons af op welk telefoonnummer we gisteren dat hele verhaal hebben ingesproken.
Wat maakte het Petrified Forest nu zo mooi en indrukwekkend? Ik zal het proberen te vertellen. Het noordelijke deel van het park biedt prachtige uitzichten over de zogenaamde Painted Desert, een gebied met soms heel grillige, dan weer heel vloeiend in elkaar overlopende rotsformaties, maar dat alles in een rijke schakering aan kleuren. De tijd van de dag en de invloed van de zon spelen daarbij een belangrijke rol. Verderop naar het zuiden zijn die fantastische rotsformaties er nog steeds, maar in dat deel gaat het vooral om de versteende bomen. Verstening van organische restanten heet in geologisch jargon petrificatie, vandaar de naam Petrified Forest. 200 miljoen jaar geleden stonden hier niet ver vandaan enorme bomen (alleen voor Steffen R: Araucaria, Schileria en Woodworthia) Deze bomen zijn omgevallen door de enorm gezwollen rivieren en meegevoerd naar dit gebied. Daar zijn ze bedekt met slib, modder en zand met vulkanische as. Deze lagen van sedimenten sloten de boomstammen af van zuurstof en verhinderden de ontbinding van het hout. Langzamerhand werd dit hout doordrenkt met kiezelhoudend water, zodat de oorspronkelijke houtvezels heel geleidelijk door kiezeldeposito’s werden vervangen. Deze kiezeldeposito’s hadden alle tijd om zich te verharden, zodat de boomstammen in versteende vorm bleven bestaan. Hierbij ontstonden er in de versteende bomen diverse soorten stenen, zoals o.a. jaspis en agaat. In een later tijdstip van de prehistorie werd de bodem omhooggeperst en dit proces is verantwoordelijk voor de breuken in de bomen. Op diverse plaatsen in het park zagen we versteende bomen met de meest fantastische stenen, waarvan de stukken netjes op een rijtje lagen. Net alsof ze net gezaagd waren. Toen de kolonisten deze bomen in het eind van de 19e eeuw ontdekten, ontstond er een ware run op deze bomen. Het gevolg was dat er veel schade werd toegericht aan de natuur en het was Theodore Roosevelt die in 1906 het gebied tot Nationaal Monument verklaarde. Daarmee werd uiteindelijk een belangrijk deel in de oorspronkelijke staat behouden. Bij de tocht door het park kun je op diverse plekken korte wandelingen maken die je dicht bij de versteende bomen brengen. Er liggen niet alleen grote stukken, maar ook stukken die je zo in de zak zou kunnen steken. Dat mag absoluut niet en er wordt streng op gecontroleerd.
Zo, dit was het wetenschappelijk deel voor vandaag. Iets langer dan andere dagen, maar ik vond dat dit gebied het beslist waard is om er iets meer over te vertellen. En nogmaals: als je in de buurt komt een absolute aanrader!!
Mijlenstand: 1725 – 1610 = 125 mijl
Het water hoefde er de afgelopen nacht niet af, want het was bewolkt en dat zorgt ervoor dat de temperatuur niet zo ver daalt. We deden het vanmorgen heel rustig aan. Zo rustig zelfs, dat Riet zich tijd gunde op pannenkoeken te bakken. Ja, het moesten pannenkoeken worden maar het waren eigenlijk van die dikke pancakes. Maar ze smaakten wel lekker, al kon je ze vanwege hun dikte niet oprollen.
Via de WattsApp hoorden we een vraag van Joep: Opa, heb je al beren gezien? Nou Joep, nog niet, maar ergens hoog in de bergen liep er wel een hele troep geiten zomaar midden op de weg. We moesten heel goed uitkijken, anders hadden we er zomaar een paar onder de auto gehad.
Het was vandaag een dag met regen en zon. En niet al te warm. Op het ontbijt-tv zagen we dat ze in deze omgeving al 66 dagen geen druppel regen hebben gehad. Daar is vandaag verandering in gekomen. Er waren een aantal fikse buien te noteren en omdat de weg die we reden behoorlijk vlak was konden we op grote afstand enkele forse buien zich zien ontwikkelen. Later kregen we er zelf ook mee te maken. Ook de komende dagen wordt er nogal wat regen voorspeld!
Het is overigens wel leuk om die Amerikaanse ontbijt-tv-programma’s mee te maken. Veel programma’s over gezondheidszorg en nog meer reclame voor de meest uiteenlopende geneesmiddelen, waarbij dan altijd wel weer verwezen wordt naar de huisarts voor als het niet goed zou gaan. Ook het duel Clinton-Trump is regelmatig aan de orde. Het valt wel op dat de tv-zenders over het algemeen niet veel op hebben met Trump. Toen ik de afgelopen met iemand bij een benzinestation hierover aan de praat kwam zei ik hem: When it comes to voting, be wise!! Hij begreep de hint onmiddellijk en gaf enorm af op die in zijn ogen idiote Trump.
De route die we vandaag reden was een kopie van die van 2 april 2016, en ook de campings waar we verbleven waren hetzelfde. En ik hoop dat de lezers het mij niet kwalijk nemen dat ik af en toe Control-C en Control-V-toets gebruik. Dat scheelt weer heel wat typewerk (Riet is al in bed gekropen en ligt al op mij te wachten!!)
Ons einddoel vandaag was Holbrook in Arizona, de staat met de vele nationale parken en heel veel natuurschoon. Eén van die parken bezochten we vandaag, namelijk het Petrified Forest. En voor iedereen die ooit nog eens hier in de buurt komt een tip: ga hier absoluut naar toe, het is zo indrukwekkend, zo fantastisch mooi, je kunt je het bijna niet voorstellen. De foto’s die ik (in overvloed) maakte kunnen de pracht van deze omgeving maar met mate uitdrukken. We reden het park aan de Noordkant via de I40 binnen en bezochten eerst het bezoekerscentrum waar we een interessante film over de geschiedenis van het park bekeken. Daarna bekeken we het park op ons gemak over een weg van plm.45 km en kwamen er aan de zuidkant weer uit. Via de 180 reden we daarna naar Holbrook, waar we om plm. half vijf aankwamen en waar we op de plaatselijke KOA-camping een plaatsje vonden.
Toen we ons even later geïnstalleerd hadden kwamen we erachter dat het helemaal geen half vijf was, maar dat het pas half vier was. Hadden we dezelfde problemen vier jaren geleden al eens niet eerder meegemaakt? Ja inderdaad! Ik schreef toen een dagverslag met als titel: Wat is tijd? Wat ik daar geschreven had waren we nu weer helemaal vergeten! Arizona ligt in dezelfde tijdzone als New Mexico waar we vandaan kwamen. Alleen: in Arizona doen ze niet mee aan de zomertijd!! Dus hebben we het horloge maar weer een uur teruggedraaid. Dus vanaf nu is het tijdsverschil met Nederland negen uur.
We probeerden Gary in Cottonwood nog weer te bellen, maar weer geen gehoor. Riet belde daarna tante Gradie die bijna van haar stoel viel van verbazing toen ze hoorde dat wij in Arizona zaten. Van haar kregen we een ander telefoonnummer van Gary, dat overigens ook geen gehoor gaf. We vroegen ons af op welk telefoonnummer we gisteren dat hele verhaal hebben ingesproken.
Wat maakte het Petrified Forest nu zo mooi en indrukwekkend? Ik zal het proberen te vertellen. Het noordelijke deel van het park biedt prachtige uitzichten over de zogenaamde Painted Desert, een gebied met soms heel grillige, dan weer heel vloeiend in elkaar overlopende rotsformaties, maar dat alles in een rijke schakering aan kleuren. De tijd van de dag en de invloed van de zon spelen daarbij een belangrijke rol. Verderop naar het zuiden zijn die fantastische rotsformaties er nog steeds, maar in dat deel gaat het vooral om de versteende bomen. Verstening van organische restanten heet in geologisch jargon petrificatie, vandaar de naam Petrified Forest. 200 miljoen jaar geleden stonden hier niet ver vandaan enorme bomen (alleen voor Steffen R: Araucaria, Schileria en Woodworthia) Deze bomen zijn omgevallen door de enorm gezwollen rivieren en meegevoerd naar dit gebied. Daar zijn ze bedekt met slib, modder en zand met vulkanische as. Deze lagen van sedimenten sloten de boomstammen af van zuurstof en verhinderden de ontbinding van het hout. Langzamerhand werd dit hout doordrenkt met kiezelhoudend water, zodat de oorspronkelijke houtvezels heel geleidelijk door kiezeldeposito’s werden vervangen. Deze kiezeldeposito’s hadden alle tijd om zich te verharden, zodat de boomstammen in versteende vorm bleven bestaan. Hierbij ontstonden er in de versteende bomen diverse soorten stenen, zoals o.a. jaspis en agaat. In een later tijdstip van de prehistorie werd de bodem omhooggeperst en dit proces is verantwoordelijk voor de breuken in de bomen. Op diverse plaatsen in het park zagen we versteende bomen met de meest fantastische stenen, waarvan de stukken netjes op een rijtje lagen. Net alsof ze net gezaagd waren. Toen de kolonisten deze bomen in het eind van de 19e eeuw ontdekten, ontstond er een ware run op deze bomen. Het gevolg was dat er veel schade werd toegericht aan de natuur en het was Theodore Roosevelt die in 1906 het gebied tot Nationaal Monument verklaarde. Daarmee werd uiteindelijk een belangrijk deel in de oorspronkelijke staat behouden. Bij de tocht door het park kun je op diverse plekken korte wandelingen maken die je dicht bij de versteende bomen brengen. Er liggen niet alleen grote stukken, maar ook stukken die je zo in de zak zou kunnen steken. Dat mag absoluut niet en er wordt streng op gecontroleerd.
Zo, dit was het wetenschappelijk deel voor vandaag. Iets langer dan andere dagen, maar ik vond dat dit gebied het beslist waard is om er iets meer over te vertellen. En nogmaals: als je in de buurt komt een absolute aanrader!!
Mijlenstand: 1725 – 1610 = 125 mijl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
