Ook op de tweede dag weer lang wachten...

Woensdag 30 maart 2016 Minneapolis-Forest City-Story City

We ontbeten in ons hotel en stonden om 08.30 uur klaar om met de shuttle-bus van het hotel weer naar het vliegveld te worden gebracht. De andere Nederlanders in ons hotel (dat waren er zes) wisten waar we zouden worden opgehaald en op die plek, een pleintje vlak voor het vliegveld verzamelden zich successievelijk wel zo’n 45 personen die allemaal mee zouden gaan naar Forest City, de plaats waar de campers moesten worden opgehaald. Dat waren mensen van allerlei nationaliteiten, zo’n 20 Nederlanders, verder veel Engelsen en Amerikanen. We kwamen aan de praat met een man die Beening heette. Hij woonde in Las Vegas en was daarvandaan naar Minneapolis gevlogen om een nieuwe camper naar Las Vegas te brengen. Hij had wel Nederlandse voorouders maar wist niets van Nederlandse familieleden met dezelfde naam. Hij leek wel wat op onze Jan Beening! Om 10 uur vertrokken we richting Forest City, een ritje van ongeveer twee uur rijden, inclusief een sanitaire stop halverwege. Onderweg in de bus was er een videopresentatie met een uitleg van de werking van een camper. Voor degenen die nog nooit in een camper hadden gereden allemaal wel erg summier. We kregen in Forest City op het immense terrein van de fabrikant van de campers (er stonden honderden campers in alle soorten en maten) een relatief korte uitleg, waarbij het vooral ging over verzekeringen die toch vooral moesten worden afgesloten. Elke keer proberen ze dat weer! Terwijl de Zero-risk verzekering die wij (en veel anderen) bij de touroperator hadden afgesloten meer dan voldoende is. Daarna werd elke huurder apart naar een tafeltje geroepen waarbij de persoonlijke gegevens nog eens werden doorgenomen, de verzekeringen nogmaals werden aangeprezen en waarbij het type camper werd bekendgemaakt. Verder niets over de technische gang van zaken bij een camper. Ook hier moesten we weer heel lang wachten, van twee tot half vier! We zaten op hete kolen want we wilden nog inkopen doen en we moesten nog een kleine honderd mijl rijden naar onze eerste bestemming! Onze camper was 25 ft lang, redelijk compact en niet zo’n bakbeest van 31 ft die een Nederlands stel waarmee we hadden opgetrokken kreeg. Bij de camper kregen we nog een korte uitleg van een ongeïnteresseerd meisje. We vulden onze watertank waarbij het ons opviel dat hij wel erg veel water verloor. Volgens het meisje kwam dat omdat we de tank te vol hadden gedaan. Omdat het al erg laat was en we nog een heel programma voor de boeg hadden accepteerden we dat. We reden in onze camper weg om 16.45 uur. Riet reed, zoals gebruikelijk en Gerrit zorgde voor de navigatie. Al bij de eerste afslag ging Gerrit in de fout en moest er na enkele honderden meters weer gedraaid worden. Veel commentaar van de bestuurster natuurlijk! Om 17.30 uur waren we bij de Walmart in Mason City. Daar werden de nodige levensmiddelen gekocht voor de komende weken. Maar vanwege de tijdsdruk waren die inkopen niet 100% zorgvuldig. We reden daarna naar onze eerste pleisterplaats, Story City. Dat werd me het ritje wel! Veel wind en dichter bij ons eindpunt enorm veel regen en onweer. Op de radio werd een soort weeralarm gegeven voor dit gedeelte van Iowa. We waren dan ook bijzonder blij dat we zonder kleerscheuren om 20.15 uur aankwamen op de camping Whispering Oak Park in Story City. De office was al dicht, maar we konden zelf een plaats uitzoeken, het aanmeldingsformulier en het geld in een enveloppe doen en dat in de bus doen. We aten een lekkere gekochte salade en waren blij dat we het bed in konden. Gelukkig een dubbel bed waar je van beide kanten bij kunt!

Gereden mijlen (!!): 111 – 7 = 104 mijl.