Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.

Donderdag 5 april 2012

Bluff-Moab 315 km

Na een goede nachtrust vertrokken we om 9 uur uit Bluff. Het doel was vandaag het Natural Bridges National Monument. Dat is een park iets ten noordwesten van Bluff waar de drie grootste natuurlijke bruggen van steen te bewonderen zijn. We draaiden even voor Blanding de 95 op en vanaf daar was het nog ongeveer 50 km. naar het park. De weg er naar toe was zoals altijd erg mooi, maar met veel klimmen en dalen. Dat kan de camper best aan met zijn tow-haul, maar na een kilometer of vijftien op die weg kwamen we er achter dat de benzinemeter toch wel vervaarlijk begon te dalen. Tow-haul is een prachtig systeem (het neemt als het ware de rol van de bestuurder over bij het klimmen en dalen) maar het vreet benzine. En omdat we dezelfde weg weer terug moesten en omdat we wisten dat er (naar alle waarschijnlijkheid) geen benzinestation in het park aanwezig zou zijn voerden we overleg op het hoogste niveau. En unaniem werd besloten terug te gaan naar de bewoonde wereld waar wel een benzinestation is. We reden op de 191 richting het noorden en kwamen in Blanding aan, een leuk, redelijk groot stadje. En een hemelsbreed verschil met Kayenta dat wij gisteren in het Indianenreservaat aandeden. Daar verzorgden wij eerst de dorst van onze camper en daarna kwam onze dorst aan de beurt met een lekker kopje koffie. We besloten de Natural Bridges maar te laten voor wat ze zijn en het programma van de volgende dag nu maar uit te voeren. Dat betekende dat wij door Monticello reden. Hier hadden we eigenlijk vannacht zullen slapen. We gingen een eind buiten Monticello linksaf op de 211 richting Canyonlands. Dit is een groot National Park waardoor de Colorado River en de Green River lopen. Deze rivieren hebben diepe canyons uitgeslepen in dit gebied en het is een doolhof geworden van kloven en ravijnen. Daar hebben we er heel wat van gezien! De weg ernaar toe was alleen al schitterend! Ook hier moesten we dezelfde weg (plm.50 km) weer terug, dus konden we er twee keer van genieten. Je kunt Canyonlands van verschillende kanten benaderen. Wij bezochten het zgn.Needles-gedeelte, het mindere van deze kant was dat je aan het eind een wandeling van 10 kilometer moet maken om de Colorado River en de Green River te zien. Daar zagen we maar vanaf, ook al omdat we toch wel op een hoogte van 1500 meter zaten en zo’n wandeling daardoor des te zwaarder wordt. We bezochten het Visitorcentrum, bekeken daar een film over het ontstaan van dit gebied, kochten enkele mooie boeken en reden dezelfde weg terug. We kwamen weer op de 191 en reden richting Moab. Daar vonden we een KOA-camping waar nog plaats was. Het was er behoorlijk druk, want deze week wordt er in Moab een Jeep-safari gehouden met deelnemers van over de hele wereld. De campings zijn dus behoorlijk vol. Op het laatste stuk onderweg hier naar toe kregen we al te maken met harde wind en veel opstuivend zand. En op het moment dat ik dit schrijf heb ik het gevoel dat de camper behoorlijk heen en weer geschud wordt door die storm. Hopelijk is het morgen rustiger. Het was overigens vandaag mooi zonnig weer, met in de middag tijd voor de korte broeken. In totaal reden we vandaag 197 mijl, oftewel 315 km.
We hebben dus nu een dag gewonnen t.o.v. ons oorspronkelijk schema.
Gisteren vroeg ik wat het Four Corners Monument moet voorstellen. Ik kreeg diverse antwoorden toegezonden, maar het juiste antwoord was er niet bij. Het zit zo: de grenzen van de Amerikaanse staten zijn vaak recht, maar ook vaak krom. In dat laatste geval loopt de grens mee met een rivier, of met een gebergte o.i.d. Maar ook in heel veel staten is er gewoon een rechte lijn getrokken. Nu is er één punt in Amerika waar vier staten door middel van die rechte lijnen elkaar raken. En dat punt ligt hier vlakbij, plm. 30 mijl ten zuidoosten van Bluff, de plaats waar wij gisteren overnachtten. Op dat punt raken Utah, Colorado, New Mexico en Arizona elkaar. En daarom is er op dat punt een monument gezet dat het Four Corners Monument heet.