Al weer over de helft...
Door: rietengerrit
Blijf op de hoogte en volg Gerrit
08 April 2012 | Verenigde Staten, Bryce Canyon
Zaterdag 7 april 2012
Green River-Bryce Canyon 401 km
Het was vannacht weer een koude nacht en uit zekerheid hadden we de waterslang er gisteravond maar afgehaald. We stonden redelijk op tijd op en waren om even voor half negen klaar om weg te rijden van de KOA-campground in Green River. Maar eerst dronken we in de kampwinkel van de beheerder nog koffie met muffins e.d.. Zo veel we wilden. Dat was gezellig, want iedereen op de camping kon komen en we maakten met diverse mensen een gezellig praatje. Om tien voor negen reden we weg, de I50 op, richting het westen. We waren eerst van plan om via Hanksville en het Capitol Reef National Park en Escalante af te zakken richting St.George. Maar bij nader inzien zagen we daar van af en reden we de I50 een stuk verder naar het westen, om via de 89 richting Bryce Canyon en St.George te rijden. Op de laatste route liggen namelijk aanzienlijk meer campings en met het Paasweekeind voor de boeg weet je maar nooit.
Het eerste stuk van de I50 was eentonig en saai, maar dat veranderde na 40 kilometer drastisch. Plotseling moesten we flink klimmen en met prachtige vergezichten bereikten we het mooie uitkijkpunt, de Ghost Rock op 7270 feet. Hoeveel meter dat is ben ik vergeten, zoeken jullie dat zelf maar even uit. We maakten daar wat foto’s voor enkele Amerikanen en zij natuurlijk van ons. Langs de weg bergen van bijna 12000 ft en het hoogste punt van de pas lag op 7886 ft. Om half twaalf tankten we in Salina en een eind verder verlieten we bij afslag 23 de I70 om een prachtige weg op te rijden die ons naar Panguitch bracht. De weg liep parallel aan een riviertje en we hoefden dus niet erg veel te klimmen of te dalen. In Panguitch konden we geen geschikte camping vinden, vandaar dat we doorreden richting Bryce Canyon. Dit is een van de beroemdste canyons van Amerika. We bezochten de canyon al eens in 2008. We wilden eigenlijk alle attracties die we toen hebben bezocht nu achterwege laten. Vandaar dat we o.a. niet naar de Grand Canyon gaan, maar voor de Bryce Canyon hebben we een uitzondering gemaakt. Omdat deze canyon een onuitwisbare indruk heeft gemaakt willen we hem nu nog eens bezoeken. Eigenlijk stond dat bezoek morgen op het programma, maar omdat we al om drie uur op het Red Canyon RV Park een eind buiten Panguitch aankwamen besloten we dat bezoek naar vandaag over te hevelen. Het bijkomend voordeel hiervan was dat we de canyon nu konden bezoeken tijdens zonsondergang en mede daarom is de canyon zo beroemd. Vanaf het Sunset Point kun je dan schitterende foto’s maken. Vanaf de camping, waar wij overigens bijna de enige gasten zijn, is het 25 minuten rijden naar de Bryce Canyon en zodoende waren we om zes uur in de canyon. Het was daar nog erg druk met allemaal toeristen die hetzelfde willen als wij. En omdat de zon uit een strakheldere lucht scheen was de zonsondergang schitterend . Bekijk de foto’s maar, die slechts een kleine impressie geven. Na zonsondergang gauw weer naar huis, warm eten, verslag maken en naar bed. Welterusten.
O ja, de huiskamervraag van gisteren. Ik had duidelijk gezegd dat de Heersink-jongens niet mee mochten doen, en waar krijg je de antwoorden van? Ja juist, van die jongens. Daar is het laatste woord nog niet over gezegd en bij terugkomst in Nederland zullen er nog een paar harde woorden moeten vallen. De andere lezers zijn natuurlijk allemaal geinteresseerd in het goede antwoord. In het Amerikaanse honkbalseizoen, dat een half jaar duurt, spelen alle teams, en dat zijn er dertig, liefst 162 wedstrijden. Om te voorkomen dat ze elke dag van de ene kant van Amerika naar de andere kant moeten vliegen spelen de clubs drie, vier en soms vijf dagen achter elkaar tegen elkaar. In die plm. 180 dagen van een halfjaar hebben die spelers maar 18 dagen vrij!! Maar heb geen medelijden met hen, want ze behoren tot de best betaalde sporters ter wereld.
Green River-Bryce Canyon 401 km
Het was vannacht weer een koude nacht en uit zekerheid hadden we de waterslang er gisteravond maar afgehaald. We stonden redelijk op tijd op en waren om even voor half negen klaar om weg te rijden van de KOA-campground in Green River. Maar eerst dronken we in de kampwinkel van de beheerder nog koffie met muffins e.d.. Zo veel we wilden. Dat was gezellig, want iedereen op de camping kon komen en we maakten met diverse mensen een gezellig praatje. Om tien voor negen reden we weg, de I50 op, richting het westen. We waren eerst van plan om via Hanksville en het Capitol Reef National Park en Escalante af te zakken richting St.George. Maar bij nader inzien zagen we daar van af en reden we de I50 een stuk verder naar het westen, om via de 89 richting Bryce Canyon en St.George te rijden. Op de laatste route liggen namelijk aanzienlijk meer campings en met het Paasweekeind voor de boeg weet je maar nooit.
Het eerste stuk van de I50 was eentonig en saai, maar dat veranderde na 40 kilometer drastisch. Plotseling moesten we flink klimmen en met prachtige vergezichten bereikten we het mooie uitkijkpunt, de Ghost Rock op 7270 feet. Hoeveel meter dat is ben ik vergeten, zoeken jullie dat zelf maar even uit. We maakten daar wat foto’s voor enkele Amerikanen en zij natuurlijk van ons. Langs de weg bergen van bijna 12000 ft en het hoogste punt van de pas lag op 7886 ft. Om half twaalf tankten we in Salina en een eind verder verlieten we bij afslag 23 de I70 om een prachtige weg op te rijden die ons naar Panguitch bracht. De weg liep parallel aan een riviertje en we hoefden dus niet erg veel te klimmen of te dalen. In Panguitch konden we geen geschikte camping vinden, vandaar dat we doorreden richting Bryce Canyon. Dit is een van de beroemdste canyons van Amerika. We bezochten de canyon al eens in 2008. We wilden eigenlijk alle attracties die we toen hebben bezocht nu achterwege laten. Vandaar dat we o.a. niet naar de Grand Canyon gaan, maar voor de Bryce Canyon hebben we een uitzondering gemaakt. Omdat deze canyon een onuitwisbare indruk heeft gemaakt willen we hem nu nog eens bezoeken. Eigenlijk stond dat bezoek morgen op het programma, maar omdat we al om drie uur op het Red Canyon RV Park een eind buiten Panguitch aankwamen besloten we dat bezoek naar vandaag over te hevelen. Het bijkomend voordeel hiervan was dat we de canyon nu konden bezoeken tijdens zonsondergang en mede daarom is de canyon zo beroemd. Vanaf het Sunset Point kun je dan schitterende foto’s maken. Vanaf de camping, waar wij overigens bijna de enige gasten zijn, is het 25 minuten rijden naar de Bryce Canyon en zodoende waren we om zes uur in de canyon. Het was daar nog erg druk met allemaal toeristen die hetzelfde willen als wij. En omdat de zon uit een strakheldere lucht scheen was de zonsondergang schitterend . Bekijk de foto’s maar, die slechts een kleine impressie geven. Na zonsondergang gauw weer naar huis, warm eten, verslag maken en naar bed. Welterusten.
O ja, de huiskamervraag van gisteren. Ik had duidelijk gezegd dat de Heersink-jongens niet mee mochten doen, en waar krijg je de antwoorden van? Ja juist, van die jongens. Daar is het laatste woord nog niet over gezegd en bij terugkomst in Nederland zullen er nog een paar harde woorden moeten vallen. De andere lezers zijn natuurlijk allemaal geinteresseerd in het goede antwoord. In het Amerikaanse honkbalseizoen, dat een half jaar duurt, spelen alle teams, en dat zijn er dertig, liefst 162 wedstrijden. Om te voorkomen dat ze elke dag van de ene kant van Amerika naar de andere kant moeten vliegen spelen de clubs drie, vier en soms vijf dagen achter elkaar tegen elkaar. In die plm. 180 dagen van een halfjaar hebben die spelers maar 18 dagen vrij!! Maar heb geen medelijden met hen, want ze behoren tot de best betaalde sporters ter wereld.
-
08 April 2012 - 09:40
Pieter:
Wel verdikkeme! Één of andere vlegel of onverlaat heeft gebruik gemaakt van mijn personage!! Ik heb een vermoeden wie het is en ik zal dan ook gepaste maatregelen nemen zodra deze persoon weer terug is van vakantie. Je mag alleen namens jezelf reageren of namens je eigen kinderen zolang ze zelf nog niet kunnen schrijven! -
08 April 2012 - 09:41
Joep:
Dat vind ik ook papa!!! Leer hem maar een lesje! -
08 April 2012 - 09:43
Fleur:
Daar sluit ik me ook helemaal bij aan! Waar haalt zo iemand het lef vandaan!En dan ook nog het foute antwoord geven namens jou papa! Echt niet leuk, want eigenlijk ben jij heel slim en wist jij het antwoord ook wel, toch? -
08 April 2012 - 09:46
Pieter:
Natuurlijk Fleur! Dat was een makkie! Maar nu werd het een markkie (lol, haha). Ik weet nog veel meer dingen over van alles, ook over belangrijke dingen. Misschien dat opa in de komende dagen nog wel meer moeilijke vragen gaat stellen. Wedden dat ik alle antwoorden weet? -
08 April 2012 - 10:10
Maud:
Zeg papa, blaast ome Pieter altijd zo hoog van de toren? Ik ben blij dat jij dat nooit doet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
