Van tolwegen en oude hits.

Vrijdag 30 maart 2012

Carthage-Elk City 570 km

We waren al weer vroeg wakker. Dat komt omdat we ’s avonds veel eerder naar bed gaan dan dat we thuis gewend zijn. Vandaar dat we vanmorgen om half negen wegreden van de Coachlight Campground in Carthage, met opnieuw de korte broeken aan. Ja beste mensen, we ontvingen leuke reacties van jullie en daaruit blijkt dat het in Nederland niet erg warm is. Wij hebben over warmte en zon niet te klagen. Op het moment dat ik dit stukje schrijf (21.00 uur) zit ik nog heerlijk buiten de camper koffie te drinken en vandaag overdag zal het zeker weer in de “eighties” zijn geweest.
Het lijkt wel of we iedere dag één staat afwerken. Vandaag stond Oklahoma op het programma. Vanuit Carthage, dat nog net in Missouri ligt reden we naar Elk City, dat aan de uiterste westrand van Oklahoma ligt. Een prachtige rit door een heel afwisselend landschap: eerst heel heuvelachtig met mooie panorama’s, daarna weidse gezichten op de prairies met veel paarden en koeien. We reden in totaal 355 mijl, omgerekend 570 km. Eén van de eerste grotere plaatsen waar we langs kwamen was Tulsa. Wie kent niet het wereldberoemde nummer van Gene Pittney, een grote hit in mijn jonge jaren. “24 hours from Tulsa” heette die hit en vroeger zong je dat nummer uit het hoofd mee!! “I was only 24 hours from Tulsa, only one day away from your arms” Gelukkig heb ik mijn darling vlak naast me zitten!!
Wat vandaag ook opviel was de maximum snelheid op de highways. Woensdag in Illinois was die maximaal 65 mijl (105 km), gisteren in Missouri maximaal 70 mijl (115 km) en vandaag bereikten we in Oklahoma een rekord van 75 mijl (120 km). Dat heeft wel enige consequenties met betrekking tot het benzineverbruik. De chauffeuse van de camper houdt zich altijd heel strak aan de maximumsnelheid en we kwamen erachter dat de camper bij deze hoge snelheden en de vele malen heuvel op en heuvel af wel heel erg veel benzine verbruikt. We moesten twee keer tanken en het verbruik was erg hoog. Bij de eerste keer dat we de camper voltankten stond de mijlenteller op 814, toen we in het plaatsje Cuba de tank voor de tweede keer voldeden stond die teller op 932. Er ging toen 22,852 gallon benzine in de tank. Ik laat het graag aan de lezers van dit proza over om te bepalen hoe groot het benzineverbruik van de camper is. 1 op 5? Of nog minder? Voor degenen die er niet uitkomen zal ik in het stukje van morgen de oplossing geven!
Wat vandaag ook een crime was waren de tolwegen. Bij de ene tolweg moet je een kaartje pakken en dat later weer inleveren. En als je dan wilt betalen en je stopt je creditcard in de gleuf waar dollarbiljetten in moeten dan heb je een probleem: de creditcard komt niet terug! Gelukkig zat er een helpknop op de installatie en na enige tijd kwam er een dame die de boel open draaide en ons onze creditcard weer terug gaf. Maar of de rij wachtenden achter ons dat allemaal zo leuk hebben gevonden?? Bij de andere tolweg staat een soort van bak waarin je coins moet gooien. En als je geen coins hebt moet je eerst wisselen aan een ander apparaat. Maar hoeveel moet er dan in? Er stond wel iets bij geschreven waar we niets uit wijs konden worden en omdat het goedkoopste tarief $0,85 was gooiden we dat erin. We meenden tenminste dat we dat erin hadden gedaan, maar blijkbaar was het toch iets minder. Want toen we doorreden begonnen er opeens allerlei toeters en bellen te rinkelen. We zijn maar hard doorgereden, waarbij we wel een hele tijd achterom keken om te zien of de politie met gillende sirenes achter ons aan kwam. Gelukkig niet! Bij de volgend keer kwamen we erachter hoe het in elkaar zat. Afhankelijk van het aantal assen aan je voertuig moet je een bedrag in de bak gooien. En inderdaad was dat voor onze camper $0,85.
De weg leidde ons ook door Oklahoma City, de hoofdstad van deze staat. Daar raakten we in een wirwar van autowegen de weg kwijt, maar onze trouwe TomTom die we erbij kregen bij het ophalen van de camper raakte niet in paniek en via een andere weg leidde hij ons perfect door deze grote stad. Even buiten Oklahoma gingen we even rusten aan een mooi landelijk weggetje, warmden nog even de macaroni op die van één van de eerdere dagen was overgebleven en al etend belden we Wolter op die nog steeds in Oostenrijk zit. Eerdere pogingen om dat via Skype te doen mislukten omdat schrijvers dezes niet voldoende op de hoogte is van de werking van Skype, ondanks het feit dat het hem al verschillende keren is uitgelegd. We feliciteerden Wolter met zijn 30e verjaardag en het zou misschien wel leuk zijn dat hij van alle lezers van dit prachtige proza een felicitatie krijgt (wolterheersink@gmail.com)
We kwamen om 16.00 uur in Elk City aan en zetten onze camper neer op het Elk Creek RV Park. Volgens de Woodalls een 5-sterren camping, maar daar klopt helemaal niets van. Een beetje shabby camping, slecht onderhouden en met volgens ons veel vaste klanten van een, sorry dat ik het zeg, lager allooi. We dronken in de heerlijke zon een pilsje op Wolters verjaardag, aten lekker aardappels met wortels en kruimgehakt, vruchtenyoghurt toe. Daarna maakten we nog even een avondwandeling, kochten nog een telefoonkaart waarmee we gemakkelijker kunnen bellen en sloten af met een ijsje.
Riet ligt nu al in bed en ze vraagt met of ik er ook in kom, vandaar dat ik nu maar een einde maak aan dit onzinnig geschrijf. Tot morgen!