Weg uit de drukte!

Vrijdag 6 april 2012

Moab-Green River 161 km

We hebben gisteren een dag “gewonnen” en die wilden we vandaag eigenlijk al weer inleveren. Bij het dagelijks ontbijtoverleg besloten we nog een nacht op deze camping te blijven. We hadden gisteren zoveel mooie informatie over Moab gekregen dat we niet alleen het Nationale Park The Arches wilden bezoeken, maar daarna nog enkele andere bezienswaardigheden om daarna weer terug te keren naar de camping. Het Dead Horse Point State Park en de National Scenic Byway 128 werden ons erg aanbevolen en stonden dus op ons programma. Bovendien durfden we eigenlijk niet een eind te rijden. Gisteravond en vannacht waaide het bij vlagen enorm hard. Ik werd vannacht een keer wakker omdat ik meende dat de hele camper voor de vlakte zou gaan, zo schudde hij. En dat waaien was vanmorgen nog niet over.
Helaas ging ons plannetje niet door. Toen ik naar de receptie ging om te vragen of we nog een nacht bij konden boeken kregen we te horen dat dat niet kon. De hele campground was volgeboekt met allemaal deelnemers aan het Jeep-festival. Nou, we hebben wat jeeps gezien. De hele stad (en Moab is beslist geen klein stadje) staat vol met die dingen en overal in de woeste omgeving worden wedstrijden voor die jeeps gehouden. Het was dus enorm druk in de stad en daarom besloten we om alleen The Arches te bezoeken en daarna zo snel mogelijk die drukte te verlaten. Om even voor tienen verlieten we dus de KOA-campground op weg naar de toegang van The Arches, enkele kilometers ten noorden van de stad. Nou, de eerste kilometer van dat park mag er zijn. In die kilometer wordt er volgens mij een hoogteverschil van enkele honderden meters overbrugd met van die haarspeldbochten zoals we ze ook op de Trollstigen in Noorwegen hebben gezien. Dan kom je op een soort plateau met ook nog wel wat hoogteverschillen, maar met een enorme verscheidenheid aan geologische gesteenten en verschillende vormen. The Arches dankt zijn naam aan de rotsbogen die daar miljoenen jaren geleden zijn ontstaan. Rotszuilen, spitsen, sokkels en andere sculpturen vormen de voornaamste natuurlijke attracties in het hart van een befaamd landschap van rode rotsen in de staat Utah. Het was weer heel anders dan de parken die we de vorige dagen hebben gezien. We vallen als het ware van de ene verwondering in de andere, de overvloed van de oh’s en de ah’s is wel erg groot. Om een uur of twaalf waren we via dezelfde weg weer beneden in Moab waar we de camper nog weer wat te drinken gaven. Daarna reden we via de brede 191 naar het noorden in de richting van de route die we uitgestippeld hadden. We bleven vroeg in de middag steken in Green River, aan stadje aan de Highway 70. Daar vonden we een KOA-campground waar zo op het oog nog heel wat plaatsen vrij waren. We konden nog wel terecht, maar het aantal plaatsen was beperkt. Het is Paasweekeind en de Amerikanen trekken er dan massaal op uit. We hebben de indruk dat Goede Vrijdag ook een nationale vrije dag is, want de drukte bij de toeristische attracties was veel groter dan op normale dagen. Het was zonnig, maar niet al te warm. Riet ging buiten in de zon en uit de wind zitten lezen en luieren, ik vermaakte me binnen prima met het sorteren van alle bonnetjes en folders die we tot nu toe gekregen hadden. Bovendien is er hier prima internet en dat gaf me de gelegenheid om een openingswedstrijd van het baseballseizoen live te volgen. Jawel hoor, dat seizoen is weer begonnen en de Heersink-mannen zijn allemaal baseballfans. Vandaar dat deze personen uitgesloten zijn bij de volgende huiskamervraag: Het baseballseizoen begint in Amerika begin april en eindigt eind september, zes maanden dus. Hoeveel wedstrijden speelt elke club in die periode??? Morgen het antwoord. Ik zag trouwens een schitterende wedstrijd waarin Tampa Bay in de negende inning de Yankees met 7-6 versloeg.