't Kan vriezen, 't kan dooien....

Zondag 8 april 2012

Bryce Canyon-St.George 198 km

Het was maar goed dat we gisteravond de wateraansluitingen nog hadden afgekoppeld en dat we de waterleidingen binnen de camper nog af hadden laten lopen. Want het is vannacht enorm koud geweest. De oude campingbaas had ons verteld dat het maar een paar graden zou vriezen, maar dat is beslist niet het geval geweest. Het heeft zeker 8 a 10 graden gevroren. De bloemen zaten bij ons op de voorruit, op de emmer water die we gisteravond nog voor nood- en toiletgevallen op de douche hadden gezet zat een laagje ijs en de campingbaas had vanmorgen vroeg al mensen aan het werk om zijn gesprongen leidingen in de wasgelegenheid te repareren. We zetten, eigenlijk voor het eerst deze reis de verwarming aan. Tot nog toe hadden we, als het koud was, ons gered met het aansteken van de twee gasvlammen op het gasfornuis. Meestal lozen we ’s morgens als we wegrijden onze onze black en grey afvalwatertanks, maar dat lukte nu niet want de dop om ze open te maken was vastgevroren. Voor degenen die niet zo bekend zijn met camperreizen: de black-afvalwatertank bevat alles wat uit de wc komt, de grey-afvalwatertank bevat al het water dat uit de douche en de gootsteen komt. Al met al reden we om kwart voor negen weg van de camping. Eerst even een paar kilometer terug naar Panguitch om te tanken, daarna via de de Scenic Byway 89 naar het zuiden. Op de Mount Carmel Junction, waar de afslag naar weg nr.9 ligt, maakten we een stop. Hier konden we, met behulp van een vriendelijke Amerikaan ons afvalwater dumpen en een nieuwe voorraad water inslaan.
Gisteren vertelde ik al dat we, van alle vroeger reeds bezochte parken alleen de Bryce Canyon weer zouden bezoeken, maar we hadden er geen rekening mee gehouden dat weg nr. 9 dwars door Zion National Park gaat. Zodoende bezochten we ook dit Nationale Park. Weliswaar maakten we de bustocht niet met de shuttlebus (grote delen van het park zijn allen met die bus te bezichtigen), maar de tocht over de weg nr.9 zal ons nog lang heugen. Wat een spectaculaire tocht werd dat! Met een hele rits haarspeldbochten die enorme hoogteverschillen in korte tijd overbrugden, met twee tunnels, waarvan de langste (1,5 km ) steeds slechts door verkeer van één kant tegelijk genomen kon worden omdat de tunnel te smal is. En dat alles omgeven door majestueuze bergmassieven. Een onvergetelijke tocht!
Even buiten Zion stopten we en we merkten meteen dat de temperatuur flink gestegen was. De kleren die we bij een temperatuur van enkele graden beneden nul hadden aangetrokken gingen uit en de korte broek en het t-shirt gingen aan. Toen we na een mooie afdaling om kwart over een in St.George aankwamen was de temperstuur gestegen naar 30 graden!! Over verschillen gesproken.
We zochten de campground op, een enorme grote deze keer. Geschikt voor bijna 300 campers. Tot onze grote verbazing was deze campground bijna helemaal vol. De office was gesloten en er hing een briefje aan de deur welke plekken er nog vrij waren. We zochten plek 245 uit en deden het de rest van de dag erg rustig aan. Daarbij zorgden we nog wel voor wat verkoeling door het zonnescherm te laten zakken. We deden dat voor het eerst dus we hadden de handleiding er nog wel even bij nodig. Onder de luifel en met af en toe een verfrissend windje, een goed boek en een koel pilsje wat het best uit te houden!
Als alles morgen naar plan verloopt zal een door Riet lang gekoesterde wens in vervulling gaan! Morgen vertel ik er meer over!

P.S.
Els, heet jouw vader Jos en woont hij in Lichtenvoorde?